In vroeger tijden had men net als nu af en toe moeite om lichaam en geest in balans te houden. Voelen we ons vandaag de dag niet goed of we denken een griepje onder de leden te hebben, dan gaan we naar de dokter of... we zoeken een winkel met allerhande veelbelovende zalfjes, pilletjes en onduidelijke poedertjes. Met die 'medicijnen' verdwijnen de meeste klachten binnen veertien dagen, zonder duurt dat doorgaans twee weken.

 

Dat was vroeger anders. Doktoren waren er niet, maar wel mannen en vrouwen

die beweerden over gaven en vaardigheden te beschikken, waardoor zij mensen

beterschap beloofden. Behalve het gebruik van allerlei kruiden en onduidelijke

smeerseltjes ging de behandeling van de zieke meestal gepaard met het

opvoeren van rituelen. Die waren niet alleen bedoeld om indruk te maken,

maar dienden vooral om het gebrek aan deskundigheid te verbloemen.

 

 

Tegenwoordig zouden we die genezers kwakzalvers noemen. Een schrale troost

was wel dat de reguliere medische stand of wat daar voor door ging, destijds

al evenmin veel tegen allerlei ziekten en kwalen in te brengen had. Tot in de

17e eeuw stoelde de kennis van het menselijke lichaam hoofdzakelijk op de

geschriften van Galenus. Het is ronduit onthutsend om te lezen hoe men dacht

dat het lichaam functioneerde en wat er gebeurde bij ziekte.

 

 

Claudius Galenus leefde in de tweede eeuw na Chr. Hij was een Grieks/Romeins

arts die met zijn inzichten van het menselijk lichaam bijna 1500 jaar lang de

westerse wereld domineerde.

 

 

 

Claudius_Galenus


Claudius Galenus

 

 

 

Omdat een doeltreffende ziektebehandeling vaak onmogelijk was, zocht men

zijn toevlucht tot dingen waaraan men bepaalde genezende krachten toedichtte.

Mits op de juiste wijze toegepast en vaak ook op een uitgelezen moment, zouden

die middelen genezing of verlichting brengen. Een praktijk overigens die vandaag

de dag in de mineralenwereld op basis van quasi-wetenschappelijke vertelsels en

verzinsels opnieuw veel opgeld doet. Je kunt geen kwaal bedenken of er is wel een

mineraal dat verlichting biedt. Met een kleine verzameling verschillende mineralen

in huis is het nagenoeg onmogelijk dat je nog dood kunt gaan. Tenminste als je de

publicaties erover mag geloven.

 

 

Klappersteen - Werpeloh Dld

Klappersteen, doorgeslagen - Werpeloh (Dld.).

De holruimte bevatte oorspronkelijk een ingedroogde kern van klei, die bij het bewegen van de steen een rammelend geluid maakte.

 

 
 

In de pre-medische traditie van Europa en het Nabije Oosten is het gebruik

van 'aetites' of 'adelaarstenen' goed bekend. Ook in ons land maakte men er

gebruik van. Met aetites bedoelt men rondachtige ijzerconcreties, klei-ijzerstenen

en ook wel klapperstenen. Vooral deze laatste maakten indruk omdat ze bij het

schudden een rammelend geluid maken. Klapperstenen zijn limonietconcreties

met een harde donkerbruine, roestkleurige schil die gevormd wordt doordat

in grondwater opgelost ijzer in contact met zuurstof als ijzerhydroxyde neer

slaat. Vaak gebeurt dat om leemkluitjes heen. Bij uitdroging komt de centraal

gelegen leemkluit los te zitten, vandaar dat klapperstenen bij het bewegen

geluid maken.

 

Klapperstenen komen bij ons in bepaalde bodemlagen massaal voor. Op de Veluwe

en ook in de Achterhoek heeft men ze lange tijd gewonnen om er ijzer uit te smelten.

In Drenthe werden ze eerder wel gevonden in een zandgroeve bij Emmerschans, waar

ze op sommige niveaus in grofkorrelige rivierzanden voorkwamen.

 

 

 

aetites aetites2

Klei-ijzersteen - Strand van Risegardop Bornholm.

Limonietconcretie, eveneens van Bornholm.

 
 

 

Ook de meer massieve klei-ijzerstenen werden als aetites gebruikt. In Engeland

en in de Verenigde Staten noemt men ze wel 'aetite' of 'eaglestone'.

 

 

De betekenis van aetites is divers, maar in vrijwel alle gevallen heeft de steen

te maken met bevallingen bij mens en dier. De steen gebruikte men om een bevalling

makkelijker te laten verlopen en vooral ook om de kans op een spontane abortus

of een vroeggeboorte te voorkomen.

 

 

 

Kleiijzerstenen langs kust bij Risegard - Bornholm

Aetites stenen op het strand van Risegard op het Deense eiland Bornholm.

Sommige aardlagen bevatten enorme hoeveelheden roestige klei-ijzerstenen. Ze zijn keihard en tonen van dichtbij vaak fraaie limonietstructuren. Zo te zien ligt hier een massa verlichting brengende stenen voor het oprapen. Het is voorstelbaar dat de grotere exemplaren alleen al door hun gewicht een geboorte konden bespoedigen....

 



 

 

Aetites Middeleeuwse geboorte

Door het gebruik van een adelaarsteen geloofde men dat deze een geboorte voorspoedig kon laten verlopen.

 


 

 

Volgens de Griekse arts Dioscorides moest een aetitessteen vastgemaakt

worden aan de linkerarm van de vrouw. Zo werd de foetus het beste beschermd.

Dioscorides leefde in de 1e eeuw n.Chr en diende in het leger van de Romeinse

keizer Nero. Tegen de tijd dat de geboorte zich aankondigde verplaatste men

de steen naar de heup om zo de geboorte te vergemakkelijken. Aetites werkte

vergelijkbaar bij veegeboorten. Vaak omwikkelde men daarbij de steen met de

huid van een geofferd dier.

 

 

Terug

 

 

 

© 2010-heden Kijkeensomlaag.nl
Flag Counter