Dit is een roodbruine zandige keileem die net als het voorgaande

type door verwering en uitloging ontkalkt is. De kalkhoudende

variant is de Nieuweschootkeileem. Het zwerfsteengezelschap in de

Emmenkeileem is extreem oostbaltisch van samenstelling. Zwerfstenen

uit Midden- en Zuid-Zweden ontbreken volledig. Ook bevat dit keileemtype

veel meer zwerfstenen dan de Assenkeileem, vaak wel in de verhouding

10:1. 

 

Opvallend is het te verwaarlozen percentage vuursteen. Onder het

grovere materiaal ontbreekt vuursteen vrijwel volledig, in de fijngrindfractie

3-5 mm komen enkele kleine vuursteensplinters voor. Waarschijnlijk gaat

het hierbij niet om Krijtvuursteen, maar betreft het materiaal van

Ordovicische oorsprong, dat afkomstig is uit kalksteenafzettingen in de

oostelijke Oostzee en de zuidelijke Botnische Golf. Verkiezelings-

verschijnselen in de kalksteenafzetttingen daar zijn niet ongewoon.

 

Het voorkomen van de vuursteenarme Emmenkeileem is in Noord- en

Oost-Drenthe gekoppeld aan dat van het Assen-type. Deze laatste

vormt op de zandruggen doorgaans de onderste keileem. De Emmenkeileem

ligt daar boven op, met name op de hoogste delen van de ruggen.
 

Profiel met twee keileemtypen op de centrale Hondsrug bij Gieten (Dr.).   De bovenste helft wordt ingenomen door de zwerfsteenrijke Emmenkeileem. Hierin is een lens van smeltwaterzand aanwezig. De vuursteenhoudende Assenkeileem vormt de onderste helft. Beide keilemen zijn door verwering kalkloos. De Assenkeileem is een grondmorene, de Emmenkeileem is een uitsmeltingskeileem (melt-out till).	Detail van vorige foto. De streeplijn geeft de scheiding aan tussen de vuursteenrijke Assenkeileem (onder, met links een vuursteentje) en de grind- en zwerfsteenrijke bovenliggende Emmenkeileem - Gieten (Dr.).
De oostbaltische Emmenkeileem is rijk aan zwerfstenen. - Gieten (Dr.)	Vrij gegraven keileemoppervlak met veel rapakivizwerfstenen. Deze zijn voor het grootste deel afkomstig uit de Emmenkeileem - Emmerschans (Dr.).