De kogelgraniet van Nieuw-Schoonebeek.
Of je nu fossielen verzamelt, mineralen of zwerfstenen, iedereen
die zich daarmee bezig houdt hoopt heimelijk op die ene
geweldige vondst. Als je het geluk zou hebben om nu net die
ene steen te vinden. Voor de meesten van ons blijft het bij een
wens. Slechts voor een enkeling is dat geluk weggelegd en dan
vaak ook nog volkomen onverwacht en op een plek die je zelf
nooit gekozen zou hebben.
Een bijzondere steen in Haren (Gr.).
Stenen zijn in Haren niet zeldzaam. Groot en klein liggen ze
bij tientallen langs inritten, op pleintjes en vooral in tuinen.
De bodem van Haren zit er vol mee, dat merken we vooral als
er gegraven wordt. Tot zover niets bijzonders, behalve dan de
het allemaal zwerfstenen zijn die in de voorlaatste ijstijd,
zo’n 150.000 jaar geleden bij het wegsmelten van de
Scandinavische gletsjers hier zijn achtergebleven.
Een kei van alure.
Baggerwerkzaamheden in de A naast het voormalig
Natuurmuseum in Groningen brachten een bijzondere
steen te voorschijn. De kei was op een klein plekje na
kogelrond en woog ruim 100 kg. De zuiver ronde vorm
en de talrijke kapsporen maakten al snel duidelijk dat
het om een stenen kanonskogel ging. Eigenlijk is
kanonskogel niet juist, want dit soort stenen kogels
werd tijdens het krijgsgebeuren in de Middeleeuwen
vooral gebruikt in zgn. steenmortieren.
Het vermeende hunebed van Nieuw-Dordrecht (Dr.).
De afgelopen jaren werd de tweede auteur diverse malen
benaderd met de vraag of de grote stenen die in het
zuidelijk deel van het tussen Nieuw-Dordrecht en Klazienaveen
gelegen Oosterbos zichtbaar zijn (fig. xx)(N1), het restant
van een hunebed zouden kunnen vormen. Toen hij onlangs,
in het kader van het ‘oud nieuws’-project (Van der Sanden 2002)
in de Drentsche en Asser Courant van 3 september 1921 op
een bericht stuitte dat gaat over de ontdekking van de
betreffende stenen, was dat aanleiding om wat meer aandacht
aan dit vermeende hunebed te besteden. Het doel was om
voor eens en altijd vast te stellen wat het geheel nu precies
voorstelt. Als het geen hunebed zou blijken - wat de meest
waarschijnlijke uitkomst leek - zou dat goed moeten worden
vastgelegd zodat het spookhunebed definitief naar het rijk
der fabelen zou kunnen verdwijnen. Voor het onderzoek van
de locatie werd een beroep gedaan op archeologisch adviesbureau
De Steekproef, voor het onderzoek van de steen/stenen werd
de eerste auteur aangezocht.
Een zwerfsteen van kelyphitische hoornblende-eklogiet.
Over dit onderwerp binnenkort meer.
Een zeer bijzondere zwerfsteen van Emmen.
Over dit onderwerp binnenkort meer.
Amethist in een noordelijke zwerfsteen.
Over dit onderwerp binnenkort meer.
Keienmonumenten en monumentale keien.
Mensen hebben iets met stenen. Kleur, vorm en structuur van
zwerfstenen zijn vaak zo mooi dat men ze uit liefhebberij
verzamelt. Maar zwerfstenen zijn ook in andere opzichten erg
gewild. De laatste jaren worden ze erg veel toegepast in rots-
en vijvertuinen of men gebruikt ze als plaveisel rond de woning.
Ook siert menig grote kei een plaatselijk grasveld of de inrit van
huis of boerderij.